Ο … ΛΑΓΟΣ & ΤΟ “ΘΗΡΙΟ”

Κατεβαίνοντας βράδυ από το βουνό , πριν καιρό , θάμπωσα με τα φώτα του αυτοκινήτου έναν λαγό που πετάχτηκε –άγνωστο γιατί- πάνω στην άσφαλτο . «Κοκκάλωσα» το αυτοκίνητο φρενάροντας και κινδυνεύοντας να … ξεστρατίσω , «κοκκάλωσε» κι αυτός θαμπωμένος και σαστισμένος εντελώς από τους προβολείς . Μείναμε έτσι για κάποια ατέλειωτα δευτερόλεπτα και ξαφνικά , μεταβολή αυτός και με φοβερό διασκελισμό , ξεκίνησε ένα ξέφρενο φευγιό , χωρίς όμως να μπορεί από την ταραχή του προφανώς , να φύγει στο φιλικό σκοτάδι του δάσους στα πλάγια …
 Ξεκίνησα κι εγώ το κατόπι του , γιατί φοβήθηκα να μένω άλλο σταματημένη , μέσα στην ερημιά του δάσους . Από τον τρόμο , το θάμπωμα των φώτων και την ταραχή του , αρνούμενος να «σκεφτεί» λογικά , έμενε να τρέχει πάνω στην άσφαλτο . Αμήχανη , φοβισμένη από την ερημιά , και ταλανιζόμενη από δισταγμούς μην και τον χτυπήσω με το αυτοκίνητο , αρνούμενη να πάρω μια απόφαση υπέρ του ή υπέρ μου , έμεινα να τρέχω το κατόπι του για πάνω από χιλιόμετρο , χειροτερεύοντας και τις αμηχανίες και τους φόβους μου αλλά και την ταραχή και τους πανικούς του …
 Και ξαφνικά …

 … ξαφνικά , χωρίς να το “σκεφτεί” , ή να το προετοιμάσει , με μια απότομη στροφή πάνω στο πιλάλημα του , χάθηκε μέσα στην προστατευτική αγκαλιά των απειλητικών (για μένα) θάμνων , δέντρων και λόχμης που «ανέπνεαν» μέσα στο σκοτάδι .
 ———————————————–
Πίσω από αυτή την σύντομη ιστορία , κρύβεται κάτι που θέλω να σας πω :
 Θέλω να πω , πως πάντα υπάρχει η ελπίδα να κόψεις μαχαίρι το σάστισμα , τον φόβο , την απραξία και το «πάγωμα» του πανικού , και να στραφείς στον δρόμο , διεύθυνση ή μονοπάτι , που θα σε βγάλει απ’ τον κίνδυνο και θα σε ξαναγυρίσει στην … «φωλιά» σου , εκεί απ’ όπου ξεκίνησες , εκεί όπου σε περιμένουν αυτοί , που για χάρη τους , βγήκες σε αφιλόξενους «δρόμους» και κινδύνεψες από «θηρία» …
 Εκτός κι αν …
 … εκτός κι αν τα … «θηρία» , βγήκαν στην άσφαλτο , άγρια κι αφέγγαρα μεσάνυχτα , μόνο και μόνο για να κυνηγήσουν ξεστρατισμένους από την πείνα … «λαγούς» . Τότε , κινδυνεύεις στ’ αλήθεια , πολύ .
 Αν και …
 … αν και πάλι και τότε , υπάρχει ελπίδα . Μια ελπίδα , που κρύβεται στην στιγμιαία αμηχανία και τις φοβίες του «διώκτη» τους .
 Σκεφτείτε το …
 Ιδίως εσείς οι πιο νέοι (από μένα) …
 Εσείς που σαστίζετε , “παγώνετε” , μένετε αποσβολωμένοι και πανικοβάλλεστε  ευκολότερα , όταν πέσουν ξαφνικά πάνω σας οι “προβολείς” των “θηρίων” …
 Και να μην ξεχνάτε ποτέ , πως και τα “θηρία” , (πολλές φορές) , είναι κι αυτά … σαστισμένα , αμήχανα , τρομαγμένα , αμφιταλαντευόμενα …
 … και ευάλωτα …

silia.wordpress.com