του Κώστα Γιαννακίδη
Στην Ελλάδα κυκλοφορούν περισσότερα από ένα εκατομμύριο όπλα. Κανένας δεν ξέρει πόσα είναι τα καλάσνικοφ, αλλά, μεταξύ μας, βρίσκεις ένα σχετικά εύκολα. Μπορεί να μην είναι διαθέσιμο στην Ομόνοια, όμως αν ψαχτείς, θα κάνεις τη δουλειά σου.
Θυμάμαι παλιά, όταν οι βαλλιστικές εξετάσεις έδειχναν όπλα από Ανατολική Ευρώπη, το πρώτο σενάριο που άκουγες έμπλεκε στον ιστό του τη Στάζι και την KGB-ήταν σχετικά δύσκολο να βρεις τέτοιο όπλο στην Ελλάδα. Θέλω να πω ότι οι κουμπουριές με καλάσνικοφ ακούγονται πλέον με τη συχνότητα εξάτμισης που σκάει, δεν είναι δα και κάτι τόσο σπάνιο. Οι σφαίρες στη Συγγρού θα μπορούσαν να έχουν πέσει από τον οποιονδήποτε. Αντιεξουσιαστή, ακροδεξιό, ποινικό, σαλεμένο που έχασε το σπίτι του, νεαρούς που θέλουν επικίνδυνο χαβαλέ. Α, ναι. Είναι και η εκδοχή των παρακρατικών. Που όλοι ξέρουν ότι υπάρχουν, αλλά κανένας δεν τολμάει να τους αποκαλύψει καθώς κινούνται με μοναδικό σκοπό την ενοχοποίηση των λαϊκών αγώνων-μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας πιστεύει ακράδαντα ότι μισθοδοτούμενοι από το κράτος έκαψαν τη Marfin.
Μεταξύ μας, μεθυσμένοι να έριξαν τις σφαίρες, το επεισόδιο θα μπει στο φάκελο με την αντιπαράθεση που άνοιξε μεταξύ κυβέρνησης και αντιεξουσιαστών. Η κυβέρνηση σκόπευε να αξιοποιήσει πολιτικά την «αμηχανία» εντός τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ που αντλεί ερείσματα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Εννοείται ότι οι σφαίρες δεν επιτρέπουν αντίστοιχη σπέκουλα. Πρόκειται για τόσο «χοντροκομμένο» γεγονός που η ειλικρινής και καθολική καταδίκη είναι σχεδόν αυτονόητη.
Που θα μας βγάλει; Σίγουρα ενισχύονται τα ερείσματα για μεγαλύτερες και αυστηρότερες επιχειρήσεις «τάξης» στο κέντρο της Αθήνας. Εκ των πραγμάτων οι συγκρούσεις θα ενταθούν και η αντιπαράθεση κυβέρνησης-αντιεξουσιαστών θα κλιμακωθεί. Παλαιότερα η κοινωνία χάζευε ενοχλημένη. Τώρα, όμως, παρακολουθεί τρομαγμένη.
Στην Ελλάδα κυκλοφορούν περισσότερα από ένα εκατομμύριο όπλα. Κανένας δεν ξέρει πόσα είναι τα καλάσνικοφ, αλλά, μεταξύ μας, βρίσκεις ένα σχετικά εύκολα. Μπορεί να μην είναι διαθέσιμο στην Ομόνοια, όμως αν ψαχτείς, θα κάνεις τη δουλειά σου.
Θυμάμαι παλιά, όταν οι βαλλιστικές εξετάσεις έδειχναν όπλα από Ανατολική Ευρώπη, το πρώτο σενάριο που άκουγες έμπλεκε στον ιστό του τη Στάζι και την KGB-ήταν σχετικά δύσκολο να βρεις τέτοιο όπλο στην Ελλάδα. Θέλω να πω ότι οι κουμπουριές με καλάσνικοφ ακούγονται πλέον με τη συχνότητα εξάτμισης που σκάει, δεν είναι δα και κάτι τόσο σπάνιο. Οι σφαίρες στη Συγγρού θα μπορούσαν να έχουν πέσει από τον οποιονδήποτε. Αντιεξουσιαστή, ακροδεξιό, ποινικό, σαλεμένο που έχασε το σπίτι του, νεαρούς που θέλουν επικίνδυνο χαβαλέ. Α, ναι. Είναι και η εκδοχή των παρακρατικών. Που όλοι ξέρουν ότι υπάρχουν, αλλά κανένας δεν τολμάει να τους αποκαλύψει καθώς κινούνται με μοναδικό σκοπό την ενοχοποίηση των λαϊκών αγώνων-μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας πιστεύει ακράδαντα ότι μισθοδοτούμενοι από το κράτος έκαψαν τη Marfin.
Μεταξύ μας, μεθυσμένοι να έριξαν τις σφαίρες, το επεισόδιο θα μπει στο φάκελο με την αντιπαράθεση που άνοιξε μεταξύ κυβέρνησης και αντιεξουσιαστών. Η κυβέρνηση σκόπευε να αξιοποιήσει πολιτικά την «αμηχανία» εντός τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ που αντλεί ερείσματα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Εννοείται ότι οι σφαίρες δεν επιτρέπουν αντίστοιχη σπέκουλα. Πρόκειται για τόσο «χοντροκομμένο» γεγονός που η ειλικρινής και καθολική καταδίκη είναι σχεδόν αυτονόητη.
Που θα μας βγάλει; Σίγουρα ενισχύονται τα ερείσματα για μεγαλύτερες και αυστηρότερες επιχειρήσεις «τάξης» στο κέντρο της Αθήνας. Εκ των πραγμάτων οι συγκρούσεις θα ενταθούν και η αντιπαράθεση κυβέρνησης-αντιεξουσιαστών θα κλιμακωθεί. Παλαιότερα η κοινωνία χάζευε ενοχλημένη. Τώρα, όμως, παρακολουθεί τρομαγμένη.