Τα σενάρια είναι πολλά. Σε κάποια ο καταλύτης είναι η φύση, σε άλλα ο άνθρωπος. Ορισμένα αφήνουν περιθώρια επιβίωσης, άλλα είναι κατηγορηματικά. Πάντως, ένα είναι βέβαια: μία μέρα, ασφαλώς πολύ μακριά με βάση την ανθρώπινη κλίμακα, το αργότερο όμως σε 4,8 δισ. χρόνια, το τέλος του κόσμου θα έρθει.
Μέχρι τότε, όμως, ας δούμε τα 9 πιο… hot σενάρια για το τέλος του κόσμου!
Πτώση αστεροειδούς
Το έπαθαν οι δεινόσαυροι. Γιατί όχι και εμείς; Ότι θα πέσει στο μέλλον ένας μετεωρίτης στη Γη είναι βέβαιο. Σημασία θα έχει το μέγεθός του. Μικροί αστεροειδείς, με διάμετρο 50 μέτρων, χτυπούν τη ΓΗ κατά μέσο όρο μία με τρεις φορές ανά αιώνα, συνήθως όμως σε μη κατοικημένες ζώνες. Ο τελευταίος χτύπησε τη Γη το 1908 στην Τουνκγούσκα της Σιβηρίας θερίζοντας 80 εκ. δέντρα. Τα προβλήματα ξεκινούν με τους μετεωρίτες που ξεπερνούν τα 150 μέτρα σε διάμετρο. Υπάρχουν περίπου 4.000, έχουμε αναγνωρίσει ένα 93%.
Σύγκρουση του Γαλαξία και της Ανδρομέδας
Προσοχή, καταστροφική σύγκρουση ενόψει: σε περίπου 4 δις. χρόνια, ο γαλαξίας οπου φιλοξενεί το ηλιακό μας σύστημα θα συγκρουστεί μετωπικά με την Ανδρομέδα που βρίσκεται επί του παρόντος 2,5 εκ. έτη φωτός μακριά. Αποτέλεσμα: συγχώνευση των δύο πρωταγωνιστών σε έναν ελλειπτικό γαλαξία.
Πυρηνικός χειμώνας
Τα πυρηνικά όπλα είναι σήμερα λιγότερα απ’ ότι επί Ψυχρού Πολέμου. Οι χώρες που διαθέτουν πυρηνικά, όμως, έχουν πολλαπλασιαστεί. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως ένα πόλεμος, για παράδειγμα, ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν, που θα μεταφραζόταν στην έκρηξη «μόνο» τριάντα πυρηνικών κεφαλών, θα επέστρεφε τη Γη για πολλά χρόνια στην τελευταία εποχή των παγετώνων.
Ήλιος, κόκκινος γίγαντας
Το τέλος της ιστορίας είναι γνωστό: σε 4,8 δισ. χρόνια ο Ήλιος θα αλλάξει όψη ελλείψει του βασικού του καυσίμου, του υδρογόνου, το οποίο μετατρέπει με πυρηνική σύντηξη σε ήλιον, παράγοντας έτσι θερμότητα και φως. Στο χειμώνα της ζωής, ο Ήλιος θα μετατραπεί σε έναν κόκκινο γίγαντα που θα διασταλεί σε σημείο να καταβροχθίσει την Αφροδίτη, ίσως και τη Γη. ΕΝ των μεταξύ, η θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης θα έχει αυξηθεί κατά πολλές εκατοντάδες βαθμούς.
Το τέλος της φωτοσύνθεσης
Η φωτεινότητα του Ήλιου αυξάνεται κατά περίπου 7% ανά δισ. χρόνια. Κάποια στιγμή, το νερό στην επιφάνεια της Γης θα εξατμιστεί εντελώς. Άλλοι κίνδυνοι, όμως καραδοκούν πριν συμβεί αυτό. Η φορτωμένη διοξείδιο του άνθρακα βροχή δρα διαλυτικά στα ορυκτά των πετρωμάτων. Μετά την απορροή, δημιουργούνται στο βάθος των ωκεανών στρώματα ανθρακικού ασβεστίου που παγιδεύουν αυτό το διοξείδιο του άνθρακα. Συνήθως «καταπίνεται» από το γήινο μάγμα, κατόπιν απελευθερώνεται εκ νέου στην ατμόσφαιρα μέσω των ηφαιστείων. Η παρατήρηση του παλαιοκλίματος, όμως δείχνει πως η αύξηση της θερμοκρασίας, αυτό που αποκαλούμε σήμερα «φαινόμενο του θερμοκηπίου», επιταχύνει σημαντικά την αλλοίωση των πετρωμάτων, κυρίως μέσω της αύξησης των βροχοπτώσεων. Εξάγεται λοιπόν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, χωρίς η ηφαιστειότητα να μπορεί να αντισταθμίσει αυτή τη μείωση. Όταν η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα πέσει κάτω από τα δύο μέρη ανά εκατομμύριο (άλλοι λένε σε 500 άλλοι σε 300 εκ. χρόνια) η φωτοσύνθεση θα σταματήσει και όλα τα ζωντανά πλάσματα θα πεθάνουν από ασφυξία.
Πανδημία εξαιτίας ενός επιθετικού ιού
Οι ιοί μπορεί να είναι κακοί, πολύ κακοί,. Έχουν όμως ένα αδύνατο σημείο. Όταν σκοτώνουν πολύ γρήγορα τον ξενιστή τους, όπως ο ιός Έμπολα, δεν έχουν χρόνο να εξαπλωθούν αρκετά γρήγορα. Για να διαδοθεί μαζικά ένας ιός λοιπόν θα πρέπει να μην είναι υπερβολικά επιθετικός. Ένας τέτοιος ήταν ο ιός της γρίπης που το 1918 σκότωσε περίπου 30 εκ. ανθρώπους. Αυτό ισοδυναμεί με έναν δείκτη θνησιμότητας 1-3%. Παρότι είναι θεωρητικά δυνατό, μοιάζει απίθανο να υπάρξει τέτοιος ιός τόσο μεταδοτικός και επιθετικός ταυτόχρονα ώστε να αφανίσει την ανθρωπότητα. Όσον αφορά τους τεχνητούς ιούς, υπάρχει κίνδυνος με τις σημερινές γενετικές τακτικές να κατασκευαστεί κάποιος… βιοτρομοκράτης αλλά στα χαρτιά…
Αλυσιδωτές εκρήξεις υπερηφαιστείων
Αργά ή γρήγορα ένα από αυτά θα ξυπνήσει. Με θόρυβο. Υπάρχουν σήμερα έξι γνωστά ηφαίστεια ικανά να πράξουν έκρηξη με ποσότητα ηφαιστειακού υλικού μεγαλύτερη από 1.000 κυβικά χιλιόμετρα, τα επονομαζόμενα υπερηφαίστεια. Τελευταία φορά που εξερράγη ένα εξ αυτών, το Τάουπο στη Νέα Ζηλανδία ήταν πριν από 73.000 χρόνια.
Δραματική ευθυγράμμιση των πλανητών
Η ευθυγράμμιση του Ήλιου, της Γης και της μαύρης τρύπας στην καρδιά του γαλαξία μας, υποστήριζαν κάποιοι αναφερόμενοι στη σημερινή μέρα, μπορεί να επιφέρει ενισχύοντας μαζικά τη δύναμη της βαρύτητας, καταστροφές στον πλανήτη μας. Δεν ισχύει, όμως όπως λένε οι ειδικοί. Για τον απλό λόγο πως το φαινόμενο αυτό παρατηρείται με λιγότερη ή περισσότερη ακρίβεια κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο, χωρίς συνέπειες για εμάς.
Βομβαρδισμός κοσμικής ακτινοβολίας
Το γεωμαγνητικό πεδίο μας προστατεύει λειτουργώντας ως ασπίδα από τον αδιάκοπο βομβαρδισμό της κοσμικής ακτινοβολίας. ΑΝ σβήσει αυτή ή ανατραπεί, η Γη θα χάσει αυτή την ασπίδα και η κοσμική ακτινοβολία θα φέρει μεταλλάξεις στο DNA των οργανισμών. Η τελευταία πλήρης ανατροπή συνέβη πριν από 780.000 χρόνια. Το γεωμαγνητικό πεδίο όμως μπορεί να γνωρίσει και περιόδους κατάρρευσης, προτού επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση. Το φαινόμενο αυτό κατέδειξε πρόσφατα ο Γάλλος ερευνητής Νικολά Τουβενί, καταγράφηκε, πριν από 41.000 χρόνια: «και η μείωση της έντασης του πεδίου που παρατηρούμε σήμερα –κατά 20% την τελευταία χιλιετία- είναι ανάλογη με εκείνη του γεγονότος που μελετήσαμε! Με αυτό τον ρυθμό, το γεωμαγνητικό πεδίο μπορεί να είναι εκτός δράσης σε 2.000 χρόνια!». Με τι συνέπειες όμως; Διότι η Γη έχει γνωρίσει δεκάδες ανατροπές και η ζωή υπάρχει ακόμη. «Η βιόσφαιρα δεν θα εξαφανιστεί, πόσω μάλλον η ανθρωπότητα. Μια χιλιετία, .όμως υπό τη βροχή της κοσμικής ακτινοβολίας θα ήταν πολύ δύσκολη…
Πηγή: Τα Νέα
