δέκα εννιά, είμαστε είκοσι, είμαστε είκοσι ένας, είμαστε είκοσι δύο, είμαστε είκοσι τρεις, είμαστε είκοσι τέσσερις, είμαστε είκοσι πέντε, είμαστε είκοσι έξι, είμαστε είκοσι εφτά, είμαστε είκοσι οχτώ, είμαστε είκοσι εννιά, είμαστε τριάντα, είμαστε τριάντα ένας, είμαστε τριάντα δύο, είμαστε τριάντα τρεις, είμαστε τριάντα τέσσερις, είμαστε τριάντα πέντε, είμαστε τριάντα έξι, είμαστε τριάντα εφτά, είμαστε τριάντα οκτώ, είμαστε τριάντα εννιά, είμαστε σαράντα, είμαστε σαράντα ένας, είμαστε σαράντα δύο, είμαστε σαράντα τρεις, είμαστε σαράντα τέσσερις, είμαστε σαράντα πέντε, είμαστε σαράντα έξι, είμαστε σαράντα εφτά, είμαστε σαράντα οκτώ, είμαστε σαράντα εννιά, είμαστε πενήντα, είμαστε πενήντα ένας, είμαστε πενήντα δύο, είμαστε πενήντα τρεις, είμαστε πενήντα τέσσερις, είμαστε πενήντα πέντε, είμαστε πενήντα έξι, είμαστε πενήντα εφτά, είμαστε πενήντα οχτώ, είμαστε πενήντα εννιά, είμαστε εξήντα, είμαστε εξήντα ένας, είμαστε εξήντα δύο, είμαστε εξήντα τρεις, είμαστε εξήντα τέσσερις, είμαστε εξήντα πέντε, είμαστε εξήντα έξι, είμαστε εξήντα εφτά, είμαστε εξήντα οκτώ, είμαστε εξήντα εννιά, είμαστε εβδομήντα, είμαστε εβδομήντα ένας, είμαστε εβδομήντα δύο, είμαστε εβδομήντα τρεις, είμαστε εβδομήντα τέσσερις, είμαστε εβδομήντα πέντε, είμαστε εβδομήντα έξι, είμαστε εβδομήντα εφτά, είμαστε εβδομήντα οχτώ, είμαστε εβδομήντα εννιά, είμαστε ογδόντα, είμαστε ογδόντα ένας, είμαστε ογδόντα δύο, είμαστε ογδόντα τρεις, είμαστε ογδόντα τέσσερις, είμαστε ογδόντα πέντε, είμαστε ογδόντα έξι, είμαστε ογδόντα εφτά, είμαστε ογδόντα οκτώ, είμαστε ογδόντα εννιά, είμαστε ενενήντα, είμαστε ενενήντα ένας, είμαστε ενενήντα δύο, είμαστε ενενήντα τρεις, είμαστε ενενήντα τέσσερις, είμαστε ενενήντα πέντε, είμαστε ενενήντα έξι, είμαστε ενενήντα εφτά, είμαστε ενενήντα οκτώ, είμαστε ενενήντα εννιά, είμαστε εκατό, είμαστε εκατόν ένας, είμαστε εκατόν δύο, είμαστε εκατόν τρεις, είμαστε εκατόν τέσσερις, είμαστε εκατόν πέντε, είμαστε εκατόν έξι, είμαστε εκατόν εφτά, είμαστε εκατόν οκτώ, είμαστε εκατόν εννιά, είμαστε εκατόν δέκα, είμαστε εκατόν έντεκα, είμαστε εκατόν δώδεκα, είμαστε εκατόν δεκατρείς, είμαστε εκατόν δέκα τέσσερις, είμαστε εκατόν δεκαπέντε, είμαστε εκατόν δεκάξι, είμαστε εκατόν δέκα εφτά, είμαστε εκατόν δέκα οκτώ, είμαστε εκατόν δέκα εννιά, είμαστε εκατόν είκοσι, είμαστε εκατόν είκοσι ένας. είμαστε εκατόν είκοσι δύο, είμαστε εκατόν είκοσι τρεις, είμαστε εκατόν είκοσι τέσσερις, είμαστε εκατόν είκοσι πέντε, είμαστε εκατόν είκοσι έξι, είμαστε εκατόν είκοσι εφτά, είμαστε εκατόν είκοσι οκτώ, είμαστε εκατόν είκοσι εννιά, είμαστε εκατόν τριάντα, είμαστε εκατόν τριάντα ένας, είμαστε εκατόν τριάντα δύο, είμαστε εκατόν τριάντα τέσσερις, είμαστε εκατόν τριάντα πέντε, είμαστε εκατόν τριάντα έξι, είμαστε εκατόν τριάντα εφτά, είμαστε εκατόν τριάντα οκτώ, είμαστε εκατόν τριάντα εννιά, είμαστε εκατόν σαράντα, είμαστε εκατόν σαράντα ένας, είμαστε εκατόν σαράντα ένας, το είπαμε αυτό, είμαστε εκατόν σαράντα δύο, είμαστε εκατόν σαράντα τρεις, είμαστε εκατόν σαράντα τέσσερις, είμαστε εκατόν σαράντα πέντε, είμαστε εκατόν σαράντα έξι, είμαστε εκατόν σαράντα εφτά, είμαστε εκατόν σαράντα οκτώ, είμαστε εκατόν σαράντα εννιά…
(Μια στιγμή να πιω λίγο κρασί...)
...είμαστε εκατόν πενήντα, είμαστε εκατόν πενήντα ένας, είμαστε εκατόν πενήντα δύο, είμαστε εκατόν πενήντα τρεις, είμαστε εκατόν πενήντα τέσσερις, είμαστε εκατόν πενήντα πέντε, είμαστε εκατόν πενήντα έξι, είμαστε εκατόν πενήντα εφτά, είμαστε εκατόν πενήντα οκτώ, είμαστε εκατόν πενήντα εννιά, είμαστε εκατόν εξήντα, είμαστε εκατόν εξήντα ένας, είμαστε εκατόν εξήντα δύο, είμαστε εκατόν εξήντα τρεις, είμαστε εκατόν εξήντα τέσσερις, είμαστε εκατόν εξήντα πέντε, είμαστε εκατόν εξήντα έξι, είμαστε εκατόν εξήντα εφτά, είμαστε εκατόν εξήντα οχτώ, είμαστε εκατόν εξήντα εννιά, είμαστε εκατόν εβδομήντα, είμαστε εκατόν εβδομήντα ένας, είμαστε εκατόν εβδομήντα δύο, είμαστε εκατόν εβδομήντα τρεις, είμαστε εκατόν εβδομήντα τέσσερις, είμαστε εκατόν εβδομήντα πέντε, είμαστε εκατόν εβδομήντα έξι, είμαστε εκατόν εβδομήντα εφτά, είμαστε εκατόν εβδομήντα οκτώ, είμαστε εκατόν εβδομήντα εννιά, είμαστε εκατόν ογδόντα, είμαστε εκατόν ογδόντα ένας, είμαστε εκατόν ογδόντα δύο, είμαστε εκατόν ογδόντα τρεις, είμαστε εκατόν ογδόντα τέσσερις, είμαστε εκατόν ογδόντα πέντε, είμαστε εκατόν ογδόντα έξι, είμαστε εκατόν ογδόντα εφτά, είμαστε εκατόν ογδόντα οκτώ, είμαστε εκατόν ογδόντα εννιά, είμαστε...
Ουφ! Είναι, πραγματικά, πάρα πολλοί οι 1013. Δίκιο είχε ο Πήττας...
Αλλά δεν είναι αμέτρητοι.
Αν για κάθε «είμαστε», ακολουθούμενο από τον αριθμό, χρειαζόμαστε 2-3 δευτερόλεπτα (ας πούμε τρία γιατί θα τραγουδάμε σε andante) τότε θα έχουμε μετρήσει χίλιους δεκατρείς σε 3.039 δευτερόλεπτα.
Σε πενήντα λεπτά θα έχουμε τελειώσει!
(Οπότε, κύριε Πήττα, λίγη υπομονή ακόμα χρειαζόσασταν.)
Η διαφωνία του Γελωτοποιού με το στιχουργό (γιατί, ναι, οι Γελωτοποιοί μπορούν να διαφωνούν και με τα ιερά τέρατα) είναι η -εκούσια σίγουρα- απουσία του «είμαι ένας.»
Γιατί αυτός ο ένας είναι ο πιο επουσιώδης. Αν δεν υπάρξει ο πρώτος, δεν μπορούν να υπάρχουν οι δύο και σίγουρα όχι οι 1013.
Προσοχή όμως! Ο ένας, μέσα στο σύνολο των χιλίων δεκατριών δεν είναι σημαντικότερος από οποιονδήποτε άλλον (τον 879 ή τον 68, για παράδειγμα).
Ο κάθε ένας είναι σημαντικός, μόνο όμως όταν γνωρίζει ότι δεν είναι απλά ένας αριθμός.
Γιατί αν είσαι μόνο ένας αριθμός, μέσα σε ένα πλήθος αριθμών, τότε είσαι κανένας.
Αυτό που συγκροτεί μια κοινωνία –και όχι ένα πλήθος ή τη μάζα- είναι η ποικιλότητα, η γνώση ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και ότι κανείς δεν είναι όμοιος με κανέναν άλλον.
Και μια υγιής κοινωνία χρειάζεται κάθε είδους μυαλό, έχει ανάγκη κάθε άνθρωπο.
Αυτή η ανθρώπινη ποικιλότητα, δεν μπορεί να υποστηριχτεί από νόμους, γιατί είναι κάτι πιο βαθύ (που μας λυτρώνει).
Βασίζεται σε μια εκ βαθέων αυτογνωσία, στη διαρκή αναδίπλωση και εγρήγορση της προσωπικής μας ταυτότητας.
Αν θυμάσαι πάντα ποιος είσαι (εφόσον το γνωρίζεις βεβαίως) τότε δε θα αφεθείς να απορροφηθείς από μια ομάδα που θα αποτελείται από όμοιους ανθρώπους (με ίδια ρούχα, ίδιες παγιωμένες πεποιθήσεις, ίδιες αντιδράσεις).
Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε ολοκληρωτικό σύστημα (συμπεριλαμβανομένης της ΤΙΝΑ) φροντίζει εξ’ αρχής να εξαλείψει την ποικιλότητα.
Μια παγκόσμια υποκουλτούρα, μια παγκόσμια γλώσσα (όσο το δυνατόν πιο απλοποιημένη), μια παγκόσμια κυβέρνηση, ένας παγκόσμιος πόλεμος.
Και δεν είναι τυχαίο ότι τα όργανα της παγκοσμιοποίησης είναι οι αριθμοί: ΑΕΠ, δείκτης ανάπτυξης, δείκτες χρηματιστηρίου, κατά κεφαλήν εισόδημα, κατά κεφαλήν χρέος, ποσοστά ανεργίας, ποσοστά αυτοκτονιών, όριο φτώχειας...
Ο άνθρωπος («με σάρκα και οστά») δεν υπάρχει για τους κυβερνώντες. Υπάρχουν μόνο αριθμοί: 10.000.000 πολίτες, 5.000.000 φορολογούμενοι, 1.000.000 ψηφοφόροι, 100.000 αναποφάσιστοι, 10.000 ανεπιθύμητοι, 1.000 σφουγγοκωλάριοι, 100 προνομιούχοι, 10 δισεκατομμυριούχοι, 1...
Αυτός ο ένας είναι που τους φοβίζει πιο πολύ από τα εκατομμύρια. Γιατί ο ένας δεν μπορεί να γίνει στατιστική από μόνος του, δεν μπορεί να εξαχθεί κάποιος μέσος όρος από τον έναν.
Ο ένας μπορεί να γίνει η αρχή για ξεκινήσει το μέτρημα ως τους 1013.
Ο ένας δεν είναι αριθμός, είναι άνθρωπος.
Αριθμοί είναι αυτοί που διαφυλάσσουν τον ολοκληρωτισμό του «Νομπέλ Ειρήνης». Αυτοί που πληρώνονται για να καταστέλλουν τους ανθρώπους.
Τα άτομα που υπηρετούν στα σώματα καταστολής δεν έχουν κανένα διακριτικό της προσωπικότητας τους.
Δεν έχουν πρόσωπο, φοράνε ακριβώς τα ίδια ρούχα, λένε τις ίδιες βρισιές, χτυπάνε με τον ίδιο τρόπο.
Το μόνο διακριτικό των ΜΑΤ (όπως και να λέγονται παγκοσμίως) είναι ο αριθμός τους: 11-86, 10-13...
Γιατί αν ο καθένας τους φορούσε ό,τι του άρεσε και διακοσμούσε τη στολή του με τρόπο που να υποδηλώνει την προσωπικότητα του δε θα μιλούσαμε γενικά για ΜΑΤατζήδες ή riot police ή για «μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους».
Θα λέγαμε μάλλον:
«Ποιος σε βάρεσε εσένα;»
«Εκείνος που έχει ζωγραφίσει σβάστικες στην ασπίδα του.»
«Ατύχησες... Εμένα με ψέκασε ο άλλος που φοράει πάντα σταράκια.»
Η ισοπέδωση της προσωπικότητας είναι απαραίτητη στα σώματα καταστολής, στο στρατό και στις νεοναζιστικές οργανώσεις.
Σε όλα αυτά οι άνθρωποι είναι ομοιόμορφοι, ασήμαντοι, αναλώσιμοι.
Και συμπεριφέρονται στους «εχθρούς» σαν να βλέπουν τον εαυτό τους απέναντι τους: Ένα απρόσωπο, ασήμαντο και αναλώσιμο ον.
Αλλά ο κάθε άνθρωπος είναι σημαντικός, όταν παύει να είναι αριθμός.
Γι’ αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που «μετράμε». Αντί για «είμαι ένας, είμαστε δυο, είμαστε τρεις» και να φτάσουμε ως το «είμαστε χίλιοι δέκα τρεις», ίσως θα έπρεπε να τραγουδάμε:
Είμαι ο Γελωτοποιός, είμαι η Ιωάννα, είμαι η Ντίμι, είμαι ο Στράτος, είμαι η Γεωργία, είμαι ο Ορέστης, είμαι ο Πέτρος, είμαι η Αλέκα, είμαι ο ;), είμαι η Χρυσάνθη, είμαι η Αγγελική, είμαι η Αγγελική Μ, είμαι η Ντίνα, είμαι ο Αντρέας, είμαι ο Μάριος, είμαι ο Δημήτρης, είμαι ο fungalike, είμαι το Νούμερο, είμαι ο Ζαρατούστρα, είμαι ο Αλκιβιάδης, είμαι η Νεφέλη, είμαι η Μαύρη Λίστα, είμαι ο Ηλίας, είμαι ο Τόλης, είμαι η Μαρόν, είμαι το Απέραντο Γαλάζιο, είμαι η Μαρία, είμαι ο Διογένης…
είμαι εγώ.
Είμαστε χίλιοι δεκατρείς.
sanejoker.blogspot.gr
